กล้ามเนื้อตายด้านพลันสั่นระรัว มีบางอย่างถูกตัดขาดสะบั้น สมองขาวโพลน ท่าทางนั้นมันทำเขาคลั่งและปลุกสัญชาตญาณบางอย่างขึ้นมา ไกอัสบดขยี้ริมฝีปากของร่างเล็กใต้ร่างและพาดำดิ่งลงไปสู่ห้วงลึกของสองคน
มือเย็นเหยียบล้วงไปใต้เสื้อสเวตเตอร์จนร่างเล็กใต่ล้างสะดุ้ง เขาไม่ยอมถอนริมฝีปากออก ค้างเต่ออยู่เช่นนั้น ขมเม้มหยอกเย้าฝังคมเขี้ยวลงกับริมฝีปากล่างจนบวมเจ่อ คลีเมนไทน์ดันแผงอกแกร่งออก พยายามคลานหนี “หยุดก่อน.....” แต่ถูกเขาลากกลับมา ถกแขนเสื้อขึ้น มัดสองแขนรวบไว้ด้วยกัน มือหนาปัดป่ายรูดซิป ปลดกางเกงเธอและบราเซียอย่างง่ายดาย
ดวงตาสีโลหิตทอประกาย หลากลายอารมณ์ส่งผ่านมาให้เธอ ไกอัสหอบหายใจ พูดด้วยเสียงสั่น “กลิ่นเจ้ามันเชิญชวน ข้า.....ข้าหยุดไม่ได้แล้ว” เขาก้มกระซิบข้างใบหู พ่นลมหายใจเย็นเหยียบ ขบฟันงับติ่งหู เลื่อนจมูกไล่ตามกรอบหน้าเล็ก หัวไหล่ เนินอก พรมจูบไปทั่วเรือนร่าง ซุกจมูกสันโด่งตรงที่ส่งกลิ่นหอมรุนแรงมากที่สุด แตะลิ้นชิมความชุ่มฉ่ำ มันหอม หวาน ยั่วเย้า เสียงหอบหายใจผสมปนเป มันไพเราะไม่ต่างจากวงซิมโฟนี่บรรเลง ทุกอย่างยิ่งขับส่งความบ้าคลั่งของเขา
เด็กสาวสมองโล่งโจ้งสั่นสะท้าน เกร็งไปทั้งตัว แม่เจ้า!! ถึงจิตสำนึกสั่งว่าเธอควรหยุด แต่ร่างกายมันกลับไม่ตอบสนอง คลีเมนไทน์แอบกัดนิ้วตนเอง ทั้งที่มือเขาเย็นเหยีบแท้ๆ แต่ยามที่สัมผัสมันทำให้ร่างกายร้อนรุ่มแทน เธอคล้องคอกอดเขา เม้มปาก กัดคอเขาคืน ถึงเธอจะไม่ได้ไร้เดียงสาถึงขั้นไม่รู้เรื่องพรรคนี้ แต่เธอก็ยังไม่ประสีประสาอยู่ดีเมื่อเทียบกับเขา
ไกอัสก้มมองเด็กสาว เธอไม่มีทีท่าปฏิเสธ เห็นดังนั้นเขาจึงทำต่อ ถอดชิ้นสุดท้ายที่ปิดเรือนร่างเธอไว้ ผิวกายนั้นเรียบเนียนไม่ต่างจากเครื่องแก้ว เฒ่าหิมะปลดอาภรณ์ของตนเอง ก้มตัวคร่อมร่างเปลือยเปล่า ไม่รีรอให้เธอได้ตั้งตัว เข้าไปในตัวเด็กสาวพรวดเดียว คลีเมนไทน์กระตุก ขยุ้มเส้นผมสีบลอนด์เป็นที่ระบาย
เขาขยับเข้าออกรวดเร็ว ไม่มีคำว่าอ่อนโยนสมเป็นเขาที่กลายเป็นสัตว์ป่าหืดกระหาย คลีเมนไทน์จิกเล็บยึดแผ่นหลังแกร่งไว้ รับรู้ถึงความร้อนและเจ้าสิ่งที่ครูดอยู่ด้านใน ข้างล่างเธอบีบรัดมากขึ้น ไปถึงฝั่งฝันแบบที่ไม่เคยเป็น แต่เขายังไม่หยุด ยังขยับต่อและเร่งเร้ามากขึ้น
ฟังเสียงกรีดร้องที่แผ่วลงข้างหู เขาหอบหายใจ กระแทกสะโพกเป็นครั้งสุดท้าย ร่วงลงซุกที่ซอกคอเด็กสาว ขอยอมรับว่าเขาเคยทำแบบนี้มานับครั้งไม่ถ้วน แต่มีครั้งนี้ที่ทำให้เขาสุขสมมากที่สุด เหมือนย้อนกลับไปที่ครั้งแรก ไกอัสถอนออกจากตัวเธอ พลิกตัว คว้าคลีเมนไทน์กอด พลางจุมพิตลงที่ข้างขมับ
“เจ้าจะบอกข้าได้รึยัง” บอกเขา ตอบเขาถึงความจริงที่เขาสงสัย
คลีเมนไทน์ปรือตาที่หนักอึ้งจากความเหนื่อยล้า “จัดการอาเธโนโดร่า”
“และคุณจะได้คำตอบทั้งหมดที่กวนใจคุณ”
____________
มือใหม่หัดแต่งฉากนี้ อย่าว่ากันเลยนะคะ แหะ แหะ